Wspomnienie o prof. Zbigniewie Macieju Gliwiczu

Profesor Zbigniew Maciej Gliwicz, Maciek, odszedł 2 czerwca 2024 r. w wielu 85 lat. Był wybitnym biologiem, świetnym nauczycielem akademickim i wieloletnim kierownikiem Zakładu Hydrobiologii na Wydziale Biologii UW. Pogrzeb odbędzie się 12 czerwca o godz. 13.00 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Jego imponujący dorobek naukowy obejmuje kilkaset publikacji dotyczących przede wszystkim ekologii ewolucyjnej organizmów wodnych i biocenoz pelagicznych. Wiele Jego znakomicie cytowanych publikacji, które ukazały się w najbardziej prestiżowych czasopismach naukowych, wśród nich kilka w Nature, miało przełomowe znaczenie dla współczesnego rozumienia funkcjonowania ekosystemów wodnych i weszło do światowego kanonu wiedzy ekologicznej.

Był laureatem wielu prestiżowych nagród, m. in. „polskiego Nobla” – nagrody Fundacji Nauki Polskiej i medalu Alfreda Lityńskiego nadawanego przez Polskie Towarzystwo Hydrobiologiczne, nagrody Excellence in Ecology rokrocznie przyznawanej przez International Ecology Institute i medalu Augusta Thienemanna nadanego przez International Society of Limnology.

Był członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk i członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności, oraz honorowym członkiem Ecological Society of America. Dwukrotnie znalazł się w gronie 2% najbardziej wpływowych pod względem całości dorobku uczonych świata, reprezentujących wszystkie dyscypliny nauki.

Jako naukowiec łączył kreatywność, wyobraźnię, pasję badawczą i ciekawość świata z głęboką wiedzą przyrodniczą, wytrwałością, rzetelnością i konsekwencją. Miał reputację bardzo wymagającego i nadzwyczaj inspirującego nauczyciela akademickiego. „Bakcyla nauki” zaszczepił wielu swoim słuchaczom i dyplomantom, a liczni Jego uczniowie to dziś czynni naukowcy.

Z niesłychanym rozmachem i energią podejmował i organizował rozmaite projekty badawcze, w terenie, w laboratorium i in silico, zarażając swoim entuzjazmem współpracowników i studentów.

Wielowymiarowa, fascynująca osobowość Maćka na zawsze zapisała się w pamięci współpracowników i członków wspólnoty akademickiej, a Jego dorobek i naukowa pasja pozostawiły trwały ślad w historii światowej ekologii.